داروسرا ، اطلاعات دارویی

۴ مطلب در ارديبهشت ۱۳۹۵ ثبت شده است

۱۳
ارديبهشت

۵ نشانه نیاز بدن به آنتی بیوتیک 


 

مصرف آنتی بیوتیک ها، تنها در صورت وجود علائمی خاص هنگام سرماخوردگی مجاز است. بدن انسان به گونه ای آفریده شده که گاهی اوقات پیام های درد را به شکل گرفتگی بینی، سرفه یا جراحت گلو نشان می دهد. در این شرایط اغلب افراد می کوشند تا در اولین فرصت با مصرف آنتی بیوتیک علائم سرماخوردگی را در همان مراحل خفیف بهبود دهند در صورتی که آنتی بیوتیک هیچگونه تأثیری بر این علائم ندارد.

آنتی بیوتیک ها، داروی کشنده باکتری ها هستند که در ۹۰ درصد از عفونت های مجاری تنفسی از جمله آنفلوآنزا مؤثر بوده و عفونت های سینوسی را بهبود می بخشد.

از آنجا که آنتی بیوتیک ها بر ویروس ها بی اثرند، افتراق عامل بوجود آورنده بیماری توسط پزشک نقش مهمی در استفاده مؤثر از داروها و التیام بیماری ها دارد.

بنابراین لازم است یکسری علائم در فرد بیمار وجود داشته باشد تا وجود باکتری ثابت شده و نیاز به مصرف آنتی بیوتیک مشخص شود. علاوه بر نشانه هایی که پزشک متخصص در فرد بیمار پیدا می کند وجود پنج علامت برای مصرف آنتی بیوتیک ضروری شمرده شده است تا به این ترتیب از مصرف خودسرانه این قبیل داروها پیشگیری شود.

▪ تب: افزایش دمای بدن، لرز و احساس سرما از نشانه های ورود باکتری ها به بدن است. اگرچه این علائم به واسطه ورود ویروس ها نیز در بدن تظاهر پیدا می کنند ولی تداوم آنها نشانه ای از نیاز به آنتی بیوتیک است.


▪ طول مدت بیماری: از آنجا که عفونت های ویروسی به سینوس ها گسترش پیدا می کند و ممکن است با عفونت های باکتریایی همراه شود، چنانچه سرماخوردگی های ویروسی بیش از ۱۰ الی ۱۴ روز ادامه پیدا کند نیاز به مصرف آنتی بیوتیک مناسب با تجویز پزشک وجود دارد.

 

▪ ترشحات رنگی: اغلب ترشحات مجاری هوایی که توسط ویروس ها به وجود می آیند، آبکی و شفاف هستند اما چنانچه این ترشحات سبزرنگ شده باشند، عفونت باکتریایی تلقی می شوند، بنابراین نیاز به مراجعه به متخصص دارد.

 

▪ زخم گلو: اگرچه مخاط قرمزرنگ گلو و بلع دردناک در انواع سرماخوردگی ها وجود دارد اما لکه های سفیدرنگی که پزشک در حلق تشخیص می دهد نشان از عفونت های باکتریایی است.

 

▪ تست آزمایشگاهی: بررسی خلط سینه یا ترشحات بینی در آزمایشگاه، روش مناسبی برای نوع میکروب وارد شده به بدن است. از آنجا که کشت باکتری ها حداقل دو روز زمان نیاز داشته و پرهزینه تر است، این روش در رابطه با تشخیص عفونت سل، کاربرد بیشتری دارد.


داروهای مرتبط با آنتی بیوتیک : آزیترومایسین ، آمیکاسین ، تالنتین 

  • ادمین سایت
۱۳
ارديبهشت

ویروس چیست؟


یک ویروس یا ویریون از قسمت های زیر تشکیل شده است:


اسید نوکلئیک: رشته های تکی یا دوتایی DNA یا RNA که حاوی اطلاعات حیاتی ویروس هستند.

پوشش پروتئینی: DNA یا RNA را احاطه کرده و از آن محافظت می کند.

غشای لیپیدی: پوشش پروتئینی را احاطه می کند (در بعضی ویروس های خاص مثل آنفلوآنزا یافت می شود و به آن ها ویروس های غلاف دار گفته می شود).

در مبحث ظاهر و پیچیدگی، ویروس های بسیار گسترده هستند. بعضی ها مانند یک توپ هستند و برخی دیگر ظاهری مانند یک ماه نورد آپولو دارند.


برخلاف سلول های انسانی و باکتریایی، ویروس ها حاوی آنزیم های بسیاری نیستند (ترکیباتی که به واکنش ها سرعت می بخشند) و درون خود چیزی نگه نمی دارند. در عوض، فقط یک یا دو آنزیم در اختیار دارند تا با استفاده از آن ها کد ژنتیکی خود را رمزگشایی کنند.


بنابراین، ویروس برای آنکه بتواند زندگی خود را وارد مرحله ای پیشرفته تر کند، نیاز به مزرعه ای بزرگ دارد، جایی که اجازه رشد و تکثیر به آن داده شود، چیزی مثل سلول های حیوانی، گیاهی و باکتری ها. سلول میزبان، هر آنچه که یک ویروس برای رشد لازم داشته باشد را در اختیارش قرار می دهد و تکثیر ویروس ادامه می یابد.


بیرون از سلول میزبان، ویروس ها هیچ قابلیتی نخواهند داشت و صرفا کپسولی هستند حاوی رشته های ژنتیکی. به همین دلیل، ویروس ها را نه می توان موجود زنده خطاب کرد و نه غیر زنده خواند اما اغلب محققین و دانشمندان معتقدند که ویروس ها به دلیل داشتن DNA و RNA و رشد و تکثیر در بدن جانداران دیگر، موجود زنده به حساب می آیند.


یک ویروس چگونه سلول را مبتلا می سازد؟


ویروس ها همه جا هستند و منتظرند تا یک سلول میزبان پیدا کرده و وارد آن شوند. ممکن است از طریق بینی، دهان، سطح خراشیده پوست و یا زخم ها وارد بدن شوند و زمانی که وارد شدند، یک سلول برای میزبانی پیدا می کنند.


برای مثال، ویروس سرماخوردگی و آنفلوآنزا سلول های دستگاه تنفسی یا دستگاه گوارش را مورد حمله خود قرار می دهند. ویروس نقص ایمنی انسان یا HIV که سبب بیماری ایدز می شود نیز، سلول های T از سیستم دفاعی را تخریب می کنند.


فارغ از نوع سلول میزبان، تمام ویروس ها چرخه لیتیک را می پیمایند تا فعالیت خود را آغاز کنند:


یک ویروس به سلول میزبان متصل می شود.

ویروس، ماده ژنتیکی خود را به درون سلول میزبان تزریق می کند.

کد ژنتیکی جدیدی که وارد سلول شده، آنزیم های سلول میزبان را برای بازتولید و نشر خود در اختیار می گیرد.

آنزیم ها شروع به ساخت تکه های جدید از روی ویروس می کنند.

تکه ها کم کم به هم متصل شده و ویروس جدیدی را در داخل سلول میزبان شکل می دهند.

هزاران ویروس جدیدی که با استفاده از کمک آنزیم های میزبان ساخته شده اند، باعث از بین رفتن سلول شده و از آن خارج می شوند. ویروس های جدید سپس این چرخه را تکرار می کنند.

تمام ویروس ها چند نوع پروتئین روی پوشش پروتئینی یا غلاف خود دارند که سبب می شود سلول میزبان خاصی را شناسایی کرده و به سراغ آن بروند. در حقیقت، ویروس ها در تماس با اولین سلولی که قرار بگیرند قرار نیست وارد آن شوند. پروتئین های سطی سبب می شود تا این ذرات ریز به غشای سلول میزبان بچپسبند. برخی ویروس های غلاف دار هم بدون هیچ مشکلی از غشای سلول عبور می کنند، به این علت که جنس پوشش بیرونی هر دو از لیپید است.


این ویروس ها به سادگی و پس از ورود به سلول محتوای خود را آزاد می کنند اما ویروس هایی که نمی توانند به سادگی از غشا عبور کنند، باید با ترفندهایی ماده ژنتیکی خود را به درون سلول تزریق نمایند.


درون سلول چه رخ می دهد؟


به محض ورود، آنزیم های ویروسی کنترل امور را در دست گرفته و کودتایی علیه آنزیم های سلول میزبان به پا می شود. به جای آنکه تمام انرژی در اختیار آنزیم های سلول برای تقسیم سلولی قرار بگیرد، آنزیم های ویروسی با دیکته کردن قوانین از روی ژنتیک ویروس، کنترل سلول و آنزیم ها را در دست می گیرند. پس از تولید DNA یا RNA، آنزیم ها پروتئین سازی را هم آغاز می کنند تا محتوای ژنتیکی وارد آن ها شده و یک واحد ویروسی مجزا و کامل را ساخته باشند. پس غلاف لیپیدی که بالاتر از آن صحبت کردیم چگونه پدید می آید؟


وقتی که ویروس های جدید ساخته شدند، دو راه برای خروج خواهند داشت:


لیز کردن سلول یا به عبارتی متلاشی کردن دیواره.

به صورت سوزنی و با فشار به غشای سلولی، بخشی از سلول را به دور خود پیچیده و خارج می شوند. در حقیقت ویروس ها غلاف لیپیدی محافظ خود را تولید نمی کنند، بلکه از سلول میزبان قرض می گیرند.

به محض آزاد شدن، واحد جدید قادر است به همان اندازه تخریب گر باشد و ویروس های جدید را آلوده کند. از آنجایی که سرعت تولیدمثل ویروس ها بسیار بالاست و از روی هر ویروس هزاران نمونه درون یک سلول ساخته می شود، سرعت شیوع آن در بدن نیز بسیار سریع است.


طی چند مرحله، ویروس وارد بدن شده، شما را از پای می اندازد و سپس بدن به مقابله با آن می پردازد. مراحل یک سرماخوردگی ساده به خوبی نحوه کارکرد ویروس ها را توضیح می دهد:


شخصی مبتلا در نزدیکی شما عطسه می کند و ویروس در هوا پخش می شود.

نفس می کشید و ویروس درست به ردیف سلول های پوششی سینوس درون بینی شما می چسبد.

ویروس به سلول های پوششی حمله کرده و تولیدمثل ویروس های جدید را سریعا آغاز می کند.

سلول میزبان از هم می پاشد و ویروس وارد جریان خون می گردد و به شش ها می رسد. به دلیل اینکه چند ردیف از سلول های پوششی سینوس خود را از دست داده اید، مایعات داخلی بدن به سادگی وارد کانال بینی شده و آبریزش بینی پیدا می کنید.

حالا نوبت به گلو می رسد. با تخریب بافت های این ناحیه و تکثیر بی رویه، گلودرد ایجاد می گردد.

ویروس هایی که وارد جریان خود شده اند به تمام بدن انتشار یافته اند و عضلات را هم مورد حمله مستقیم قرار داده اند و در نتیجه بدن درد ایجاد می گردد.

ویروس ها غافل از اینکه سیستم ایمنی بدن حواسش به همه چیز هست، به فعالیت خود بی وقفه ادامه می دهند. سیستم ایمنی متوجه عفونت می شود و شروع به ساخت موادی شیمیایی با نام پیروژن کرده و دمای بدن را بالا می برد.


این تب در واقع نشانه مثبتی است، یعنی سیستم ایمنی بدن شما در اوج مداخله قرار گرفته و عوامل بیگانه را شناسایی کرده. با بالا رفتن دمای بدن، تولیدمثل ویروسی آهسته تر می شود. عمده فعالیت های بدن انسان در درجه حرارت 37 درجه سانتی گراد یا 98.6 درجه فارنهایت صورت می پذیرد و با بالارفتن دما، آنزیم ها هم از کار می افتند.


این پاسخ ایمنی تا زمانی که ویروس ها کاملا از بین بروند ادامه می یابد. با این حال، اگر عطسه کنید و جلوی خروج ویروس ها را نگیرید، عوامل بیماری زا را آزاد کرده اید و منتظر یک میزبان تازه گذاشته اید.


چرخه لیزوژنی


برخی ویروس ها مانند هرپس تناسلی یا HIV زمانی که وارد سلول میزبان شوند بلافاصله تولیدمثل را آغاز نمی کنند. در عوض، دستورالعمل ژنتیکی خود را وارد کدهای ژنتیکی سلول میزبان می کنند و منتظر می مانند تا سلول تقسیم خود را آغاز کند. وقتی سلول تقسیم می شود، ویروس هم با آن تقسیم شده و وارد هر دو سلول جدید می شود.


ممکن است زمان زیادی بگذرد و ویروس همینگونه خفته و در نهاد ژنتیکی سلول میزبان باقی بماند اما یه تغییر ناگهانی ویروس را بیدار می کند. کد ژنتیکی ویروس از زنجیره جدا شده و همانند توضیحاتی که بالاتر ارائه شد، کنترل امور سلول را به دست می گیرد. این چرخه را چرخه لیزوژنی می نامند.


به دلیل اینکه ویروس ها صرفا اطلاعات ژنتیکی هستند که توسط یک پوشش پروتئینی احاطه شده اند و به دلیل اینکه هیچ واکنش بیوشیمیایی مخصوص به خود ندارند، می توانند سال ها بدون میزبان زنده بمانند و از بین نروند.


برخی ویروس ها هم بدون هیچ مشکلی، سال ها درون کد ژنتیکی سلول میزبان باقی مانده و علائمی از خود نشان نمی دهند. برای مثال، قطعا شنیده اید که مبتلایان به بیماری ایدز ممکن است تا ده الی بیست سال پس از دریافت ویروس هیچ علامتی از خود نشان ندهند اما با این حال قادرند تا ویروس را به فردی دیگر انتقال دهند.


کاهش شیوع


ویروس ها مدت زمان زیادی خارج از بدن یا سلول میزبان به حالت غیر زنده باقی می مانند اما از بین نمی روند. در واقع با توجه به اینکه چیزی جز چند رشته DNA یا RNA نیستند، زندگی خاصی ندارند اما در عین حال کاملا صحیح و سلامت سر جای خود قرار دارند. شیوع ویروس ها از این راه ها صورت می پذیرد:


حاملین زنده – پشه ها و کک ها

هوا

انتقال مستقیم مایعات بدن از شخصی به شخص دیگر – بزاق، عرق، ترشحات بینی، خون، ترشحات دستگاه تناسلی مرد و زن

سطوحی که مایعات بدن قبلا روی آن ریخته و حالا خشک شده اند


برای کاهش ریسک شیوع و تماس با ویروس ها، می توانید موارد زیر را به کار گیرید:


عین عطسه و سرفه، بینی و دهان خود را بپوشانید

دست های خود را مرتبا بشویید، خصوصا پس از استفاده از سرویس بهداشتی و پیش از خوردن غذا

از تماس با مایعات ترشح شده از بدن دیگران تا حد امکان بپرهیزید

با به کارگیری موارد فوق، صرفا شانس ابتلا به ویروس ها را کاهش خواهید داد اما هیچگاه در برابر نفوذ ویروس ها به درون بدن خودتان در امان نخواهید بود.


مصرف داروهای شیمیایی برای تقویت سیستم ایمنی


برخلاف باور عمومی، آنتی بیوتیک ها هیچ تاثیری روی ویروس ها ندارند. اغلب آنتی بیوتیک ها به مبارزه مستقیم با باکتری ها می روند و مانع تولید ماده ژنتیکی یا دیواره سلولی شان می شوند. در حقیقت، آنتی بیوتیک ها در برابر چرخه های بیوشیمیایی باکتری می ایستد اما باکتری عملا چرخه بیوشیمیایی ندارد که آنتی بیوتیک ها روی آن اثر بگذارند.


بنابراین استفاده سر خود از آنتی بیوتیک ها در مواقع سرماخوردگی عملا بی فایده است.


ایمنی سازی با آلوده سازی خفیف بدن آغاز می گردد؛ دقیقا همانند کاری که واکسن ها انجام می دهند. بدن با بیماری آشنا شده و می داند که در موقع لزوم کدام آنتی بادی را باید تولید کند تا در برابر ویروس بایستد. به دلیل تولیدمثل دائمی، ویروس ها به آهستگی تغییر می کنند. اما گاهی اوقات اشتباهات صورت پذیرفته در کدهای ژنتیکی شان سبب ایجاد جهش و تغییر می شود.


این تغییر ممکن است روی پوشش پروتئینی تاثیر بگذارد و در نتیجه ویروسی جدید را پدید آورد. در نتیجه واکسن های امسال، در برابر ویروس های سال بعد مقاومتی از خود نشان نمی دهند.


حتما در مورد شیوع ویروس هایی نظیر ابولا شنیده اید که سبب کشته شدن صدها نفر شده اند. اوایل قرن بیستم، آنفلوآنزا هم انسان های بسیاری را از پای درآورد. اما همه ویروس ها کشنده نیستند. برای مثال، همه ما سرماخوردگی را تجربه کرده ایم و حالا صحیح و سلامت این مطلب را می خوانیم.


با این حال، اگر این ویروس های به ظاهر بی خطر به فردی که سیستم ایمنی بسیار ضعیفی دارد (کودکان، کهنسالان، افراد مبتلا به ایدز و سرطان) حمله کنند ممکن است خطرساز شوند.


داروهای مرتیط با عوامل ضد ویروس : آسیکلویر ، گانسیکلویر ، جم سیتابین

  • ادمین سایت
۰۷
ارديبهشت

بیماریهای قارچی شایع پوست به دودسته تقسیم می شوند که عبارتند از بیماری تینئا وبیماری کاندیدیازیس تینئا را کچلی ترجمه کرده اند که خیلی کلمه رسایی نیست زیرا کچلی بیشتر طاسی سر را به ذهن متبادرمی سازد در صورتی که بیماری کچلی ، پوست دیگر نقاط مانند کشاله ران ، دست ، پا ، صورت و... را نیز درگیر می کند ولزوما" تنها به معنی از بین رفتن مو نیست .

 

عامل ایجاد تینئا ها قارچی میکروسکوپی بنام درماتوفیت می باشد که سه خانواده بزرگ از این قارچ وجود دارد که عبارتند از تریکوفیتون ها ، میکروسپوروم ها و اپیدرموفیتون ها . براساس محل ایجاد بیماری ، تینئا ها پسوند می گیرند مثلا" کچلی سر را تینئا کاپیتیس می گویند که تینئا همان بیماری قارچی و کاپیتیس به معنی سر می باشد . درماتوفیتها براساس محل زندگی شان به انواع خاک دوست ، حیوان دوست وانسان دوست تقسیم می شوند که این به معنی آن است که هرگروه از این قارچها تمایل به زندگی در آن محیط بخصوص را دارند ودر صورتی که در محیطی غیر از محیط خاص مورد علاقه خود رشد کنند می توانند در میزبان خود باعث التهاب زیادی شوند که این بعلت پاسخ شدید سیستم ایمنی میزبان به قارچ است .

 

بطورکلی هرچه محیط قارچ بیماری زا از محیط طبیعی زندگی قارچ دورتر باشد التهاب ایجاد شده نیز شدیدتر است بنابراین قارچهای خاک دوست بیش از حیوان دوست واینها بیش از انسان دوست ها باعث التهاب درپوست انسان می شوند .

 


کچلی سر

 

بیماری کچلی سر بیماری کودکان است که بیشتر درسنین دبستان رخ می دهد . این بیماری بعلت درماتوفیتهای حیوان دوست ویا انسان دوست ایجاد می شود . کچلی سر می تواند به شکل التهابی ویا غیر التهابی رخ دهد . درنوع التهابی که بیشتر به علت قارچهای حیوان دوست رخ می دهد ودرمناطق روستایی شایعتراست ضایعات شدیدا" التهابی به شکل کیستهای چرکی وگاه دردناک همراه با ترشح چرک و خون می باشد که پس از مدتی باعث ریختن موها درمنطقه مبتلا می گردد واین ریزش مو به صورتی است که دیگر برگشت پذیر نبوده وبرای همیشه باعث طاسی آن ناحیه می شود به همین علت تشخیص این بیماری باید خیلی سریع داده شود ودرمان شروع گردد تا از این عارضه بد شکل کننده همیشگی جلوگیری شود .

 

طاسی بوجود آمده دراثراین بیماری معمولا" کمتر ازآن چیزی است که درابتدای بیماری انتظار می رود وغالبا" ازبین ضایعات موهایی بصورت دسته دسته دوباره رویش می کند که این بستگی به شروع سریع درمان دارد . درمان این نوع کچلی با داروی خوراکی گریزئوفولوین می باشد وطول درمان نیز حداقل 6 هفته است . این دارو را باید همراه غذا مصرف نمود تا جذب آن بهتر شود و می توان دردو نوبت آن را مصرف نمود . پایان درمان را می توان بر اساس بهبودی ضایعات تعیین نمود وبهتر است که آزمایش قارچ شناسی پس از درمان نیز انجام گیرد تا از نبود عوامل قارچی درضایعات نیز اطمینان حاصل شود .

 


کچلی بدن

 

این نوع کچلی قارچی درتنه واندامها رخ می دهد و می تواند بعلت قارچهای حیوان دوست ویا انسان دوست رخ دهد . ضایعات مشخصه آن به شکل تغییر رنگ گرد وهمراه با پوسته ریزی وخشکی درحاشیه ضایعات می باشد . این ضایعات از اطراف بزرگ شده ودروسط بهبودی نشان می دهند که به این نوع ضایعات ، آنولر گفته می شود . تعداد این ها می تواند یک ویا چند عدد باشد واندازه آنها نیز از کوچک تا خیلی بزرگ متفاوت است . این ضایعات معمولا" خیلی خارش دارنیستند وتنها وجود ضایعات پوستی باعث مراجعه بیمار به پزشک می گردد. گاهی این نوع کچلی درباشگاههای ورزشی بخصوص باشگاههای کشتی شایع می شود که این بعلت تماس پوست به پوست ورزشکاران با هم است . درمان کچلی بدن نیز استفاده از داروهای موضعی ضد قارچ مانند کلوتریمازول ومیکونازول است اما بهتر است از داروهای خوراکی ضد قارچ استفاده شود تا پاسخ بهتری بگیریم .

 


کچلی کشاله ران

 

این نوع بیماری قارچی در آقایان ودر ناحیه کشاله ها رخ می دهد و در ورزشکاران شایعتر است . ضایعات به شکل تغییر رنگ با حدود مشخص بصورت دو طرفه در کشاله هاست که می تواند بخصوص در مناطق گرم همراه خارش زیاد وحتی افزایش ضخامت پوست در اثر خارش گردد. این نوع کچلی از انواع شایع در تابستانها بوده و انتقال ازطریق پوست به پوست ویا استفاده از لباسها ویا حوله فرد مبتلا می باشد و در استخرها می تواند این انتقال راحتتر انجام شود . در درمان این بیماری نیز از داروهای ضد قارچ خوراکی مانند گریزئوفولوین ، تربینافین ویا ایتراکونازول می توان استفاده نمود . البته گاه این بیماری با درمانهای موضعی نیز قابل درمان است اما درمان خوراکی بهتر وسریعتر باعث بهبودی می گردد .

 

 

کچلی پا

 

این نوع کچلی نیز درتابستانها ودرکسانی که از استخرهای عمومی استفاده می کنند ویا مدت زمان زیادی از روز باید از کفشهای بسته استفاده کنند شایعتر است . ضایعات به چند شکل می تواند رخ دهد . گاهی این بیماری تنها با پوسته ریزی مرطوب بین انگشتان پاها بروز می کند و حتی بیمار نیز متوجه آن نمی شود . گاه به شکل ضایعات پوستی قرمز رنگ همراه پوسته ریزی خشک وبدون خارش درکناره وکف پاها بروز می کند . گاه نیز به شکل تاولهای بزرگ وکوچک در کف پاها بروز می کند که می تواند همراه خارش نیز باشد در این شرایط گاه بعلت کلفتی پوست کف پا تاولهای سالم بزرگی ایجاد می شود که سقف این تاولها سفت می باشد .

 

کچلی پا را بیماری پای ورزشکاران نیز می گویند که این شیوع بیشتر درورزشکاران بعلت تعریق واستفاده از کفشهای بسته لاستیکی می باشد که درمدت طولانی می تواند باعث تسهیل ورود قارچ به پوست می گردد . درمان این نوع کچلی نیز استفاده از داروهای ضد قارچ خوراکی بوده وجهت پیشگیری نیز باید استفاده از کفشهای باز و خشک نمودن پاها پس از شستشو را مورد توجه قرارداد .

 

 

انواع دیگر کچلی

 

کچلی دست ، کچلی ناخن ، کچلی صورت از انواع دیگر کچلی می باشد که در مورد کچلی صورت و دست تقریبا" شبیه همان کچلی بدن بوده با این تفاوت که درصورت احتمال افزایش شدت بیماری با آفتاب وجود دارد ودر مورد دست نیز شباهت این بیماری با بیماری اگزمای دست ویا همان حساسیت پوست دست می تواند درتشخیص ایجاد اشکال کند . کچلی ناخن نیز با تغییر رنگ ناخن و جدایی صفحه ناخن از بستر آن خود را نشان می دهد وبا آزمایش مستقیم قارچ شناسی می توان به تشخیص این بیماری رسید و به درمان پرداخت که درمان این نوع کچلی نسبت به بقیه موارد طولانی تر است .

 

 

کاندیدیازیس

 

این بیماری توسط یک نوع قارچ مخمر بنام کاندیدا آلبیکانس ایجاد می شود . این قارچ گاهی به شکل غیربیماریزا در دهان ، واژن ، کشاله ران وزیربغل ودیگر مناطق مرطوب پوست وجود دارد . شایعترین کاندیدیازیس همان بیماری برفک شیرخواران ونوزادان می باشد که نوزاد بعلت عبوراز کانال زایمانی وبعلت وجود کاندیدا درآنجا دچار این بیماری می شود . برفک به شکل برجستگیهای سفید خاکستری درروی مخاط دهان وزبان بروز کرده که با کندن این ضایعات مناطق خونریزی دهنده ایجاد می شود . درمان این نوع برفک استفاده از داروهای ضد کاندیدا مانند نیستاتین می باشد که به صورت قطره نیز وجود دارد .

 

برفک دربزرگسالان معمولا" رخ نمی دهد مگر در موارد نقص ایمنی که باید علت این نقص ایمنی حتما" بررسی شود . گاهی کاندیدیازیس دهانی با کاهش پرزهای زبانی بروز می کند که به این نوع ، کاندیدیازیس آتروفیک می گوییم . گاهی نیز بصورت برجستگیهای سفت وچسبنده وشبیه سنگ در مخاط دهان رخ می دهد که به آن لوکوپلاکی کاندیدایی ویا کاندیدیازیس هیپرتروفیک می گوییم . البته علل لوکوپلاکی موارد دیگری نیز هست مانند سیفلیس ، سیگار ، سرطان مخاط دهان ، استفاده از ادویه جات و... که باید احتمال آنها رانیز در نظر داشت .

 

کاندیدیازیس درپوست به شکل های مختلفی بروز می کند که یکی از شایعترین آنها اینترتریگوی کاندیدایی است که بیشتر در کشاله ها ، زیربغل ها ، زیر ووسط پستانها ، باسن ، بین انگشتان دست می تواند رخ دهد . ضایعات در این موارد به شکل قرمزی براق وهمراه پوسته ریزی در حاشیه ضایعات و معمولا" مرطوب و ترشح دار می باشد . در شیرخواران در ناحیه پوشک کاندیدیازیس می تواند باعث تشدید درماتیت پوشک گردد وتشخیص آن با ضایعات اقماری قرمز رنگ در اطراف ضایعه اصلی می باشد .

 

در این موارد معمولا" قعر شیار کشاله ران نیز دچار قرمزی والتهاب است که دردرماتیت پوشک چنین چیزی وجود ندارد واین ناحیه معمولا" مبتلا نیست . کاندیدیازیس بین انگشتان دست در زنان میانسال ومسن که به مدت طولانی دستهایشان درآب ودر حال شستشو هستند شایعتر است ودر افراد دیابتیک نیز می تواند با وفور بیشتری رخ دهد .

 

 

تینئا ورسیکالر( کچلی رنگارنگ)

 

این بیماری بعلت یک نوع قارچ بی آزار پوست رخ می دهد که دربعضی شرایط به نوع بیماریزا تبدیل شده وایجاد لکه های پوستی می کند . نوع بیماریزای این قارچ را مالاسزیا فورفور می گویند . این بیماری درگردن ، بازوها وساعدها ، زیربغل ها وتنه به شکل لکه های کوچک یا بزرگ ، پررنگتر ویا کمرنگتر از پوست رخ می دهد که ممکن است روی آنها پوسته ریزی ظریفی بصورت آردی نیز رخ دهد .گاهی این لکه هاسطح وسیعی از پوست تنه را درگیر می کند به شکلی که نمی توان پوست سالم را از پوست مبتلا افتراق داد .

 

این لکه ها معمولا" خارش ندارند وبا حمام رفتن رنگ آنها کمترشده وگاهی به سختی دیده می شود . اگر پوست آفتاب خورده وبرنزه باشد این لکه ها کمرنگتر از پوست بروز می کند ودر صورتی که پوست برنزه وآفتاب خورده نباشد ، لکه ها پررنگتر از پوست ایجاد می شود .

 

علت این بیماری و تبدیل نوع غیر بیماریزای قارچ به نوع بیماریزا خیلی مشخص نیست اما عواملی می تواند باعث تسهیل آن شود که عبارتند از رطوبت وتعریق پوست ، چاقی ، استفاده از قرصهای ضد بارداری ، حاملگی ، وراثت ، سوء تغذیه و.... اما گاهی هیچکدام از این زمینه ها نیز وجود ندارد .

 

این بیماری ( اگر بتوان نام آن را بیماری نهاد ) را می توان با شامپوها ویا لوسیونهای ضد قارچ درمان نمود . اما معمولا" عود کننده بوده و ممکن است هرسال یکی دوبار فرد را مبتلا کند . این حالت درجوانان وافراد میانسال شایعتر از کودکان وافراد مسن می باشد . در کودکان این حالت می تواند کناره های صورت رانیز گرفتار کند وبا لکه های کمرنگی که ایجاد می کند والدین را نگران سازد .دکتر محسن فیاض


داروهای مرتبط با بیماریهای پوستی  :  کلسی پوتریول ، اکبر1  ،  اداپالن




  • ادمین سایت
۰۷
ارديبهشت

دوش واژینال: مفید یا مضر؟

بعضی از زنان معتقدند دوش واژینال باعث کاهش ابتلا به عفونت و پیشگیری از بارداری می‌شود. 


دوش واژینال- شستن واژن- شستشوی واژن- عفونت واژن

آن طور که تخمین زده می‌شود حدود 20 تا 40 درصد از زنان امریکایی بین 15 تا 44 ساله از دوش واژینال استفاده می‌کنند. نرخ بالاتر استفاده در میان نوجوانان آفریقایی-امریکایی و زنان اسپانیولی-پرتغالی دیده می‌شود. این عده از زنان می‌گویند علاوه بر اینکه با دوش واژینال احساس تازه‌تری دارند، باعث می‌شود از بوی بد نجات پیدا کنند، خون قاعدگی بعد از پریود از بدن آنها شسته و خارج شود و از ابتلا به بیماری‌های مقاربتی و بارداری پس از مقاربت جنسی پیشگیری کنند.

با وجود این، کارشناسان سلامت می‌گویند دوش واژینال برای هیچ کدام از این اهداف مؤثر نیست. آنها هشدار می‌دهند که می‌توانند خطر عفونت، مشکلات بارداری و دیگر مشکلات سلامت را بیشتر کند.


دوش واژینال چیست؟

دوش (douche) یک واژۀ فرانسوی و به معنی شستن یا خیساندن است. دوش واژینال روشی برای شستن واژن است که معمولاً با ترکیبی از آب و سرکه انجام می‌شود. دوش‌ها در داروخانه‌ها به فروش می‌رسند و حاوی مواد ضدعفونی‌کننده و مواد معطر هستند. دوش در یک بطری یا کیسه عرضه می‌شود و از طریق لوله‌ای به سمت واژن می‌رود.


فواید دوش واژینال

برخی زنان می‌گویند که دوش گرفتن باعث می‌شود احساس کنند تمیزتر هستند. با این حال، شواهد علمی کمی در مورد فواید دوش گرفتن وجود دارد. تحقیقات مثبت و نادری که وجود دارد نیز نشان می‌دهد که دوش گرفتن اغلب مضر است. یکی از مطالعات نشان می‌دهد که دوش گرفتن 6 ماه قبل از بارداری خطر زایمان زودرس را کم می‌کند. اگرچه، در همین تحقیق، دوش گرفتن در دوران بارداری با افزایش خطر زایمان زودرس مربوط می‌شود.


معایب دوش واژینال

در مجموع، خطرات دوش واژینال خیلی بیشتر از مزایای آن است. در اینجا چند نمونه از مشکلاتی که به دوش واژینال مربوط است را نام می‌ببریم:

• عفونت واژینال (واژینوز باکتریایی): دوش واژینال تعادل طبیعی باکتری واژن (که فلور واژن نامیده می‌شود) را بر هم می‌زند. این تغییرات محیط را برای رشد باکتری که باعث عفونت می‌شود دلپذیرتر می‌کند. مطالعات نشان می‌دهد زنانی که دوش واژینال را متوقف می‌کنند کمتر احتمال دارد به واژینوز باکتریایی مبتلا شوند. ابتلا به واژینور باکتریایی خطر زایمان زودرس و اندومتریوز را بیشتر می‌کند.

• بیماری التهاب لگن: بیماری التهاب لگن یا PID عفونت رحم، لوله‌های فالوپ و/یا تخمدان‌ها است. تحقیقات به این نتیجه رسیده است زنانی که دوش واژینال می‌گیرند 73 درصد بیشتر در خطر ابتلا به التهاب لگن هستند.

• مشکلات بارداری: زنانی که بیش از یک بار در هفته دوش واژینال می‌گیرند، نسبت کسانی که این کار را نمی‌کنند، سخت‌تر باردار می‌شوند. دوش واژینال خطر بارداری خارج از رحم را تا 76 درصد بیشتر می‌کند. در بارداری خارج از رحم جنین در خارج از رحم کاشته می‌شود. هر چه زنان بیشتر دوش واژینال بگیرند خطر بارداری خارج از رحم بیشتر است.

• سرطان دهانۀ رحم: دوش گرفتن، حداقل یک بار در هفته، با افزایش احتمال ابتلا به سرطان دهانۀ رحم مربوط می‌شود.


آیا زنان باید دوش واژینال بگیرند؟

طبق نظر کارشناسان سلامت، شامل آنهایی که دانشکدۀ متخصصان زنان و زایمان امریکا هستند، شما باید از دوش گرفتن اجتناب کنید. بوی واژن به میزان کم طبیعی است. اگرچه، اگر این بو شدید شد، علامت عفونت است. اسیدیته واژن به طور طبیعی باکتری را کنترل می‌کند و فقط شست‌وشوی واژن با آب گرم و صابون ملایم برای تمیز نگه داشتن آن کافی است.

داروهای مرتبط با واژینال  :  واژیسان

  • ادمین سایت