دلایل اختلالات نعوظ

حالت نعوظ زمانی حاصل می شود که  تحریکات جنسی سبب شود مغز، اعصاب، رگ های خونی و هورمون ها، ماهیچه های اطراف دو ناحیه بافت اسفنجی آلت تناسلی مردان را بر انگیخته کنند. سپس این ماهیچه ها سبب می شوند جریان خون در بافت اسفنجی آلت تناسلی افزایش یابد و آلت سفت و بزرگ شود، و حالت نعوظ حاصل گردد. هنگامی که آلت تناسلی سفت و محکم شد، گروه دیگری از ماهیچه ها ورود جریان خون به آلت را متوقف می کنند و سبب می شوند که حالت نعوظ حفظ شود.

علل مختلفی ممکن است بر روی مراحل نعوظ تاثیر بگذارد و موجب اختلالات نعوظ شود. برخی از این دلایل در ذیل ذکر گردیده است:

- بیماری: بیماری ممکن است بر روی هرکدام از ساختارهای آلت تناسلی مانند ماهیچه ها، اعصاب و شریان های خونی اثر بگذارد و سبب اختلالات نعوظ شود. بیش از 70 درصد آقایانی که اختلالات نعوظ دارند، دچار بیماری های دیابت، اعتیاد به مشروبات الکلی، بیماری های کلیوی، مشکلات عروقی و بیماری های عصبی هستند.

- شیوه زندگی ناسالم: استعمال دخانیات، داشتن اضافه وزن، کم تحرکی و دیگر عادت های ناسالم که موجب بروز بیماری می شوند، دلایل اختلالات نعوظ هم می باشند.

- جراحی: طی برخی از عمل های جراحی به اعصاب، عروق خونی و اندام هایی که در نعوظ نقش دارند آسیب رسانده می شود، و در نهایت موجب اختلالات نعوظ می شود.

- داروها: اثرات جانبی برخی از داروها که معمولا داروهای نامرتبط می باشند مانند داروهای کنترل فشار خون یا درمان آلرژی، سبب اختلالات نعوظ می شوند.

- مسائل روحی: 20 درصد افرادی که دچار اختلالات نعوظ هستند، مشکلاتی از قبیل استرس های محیط کار، افسردگی و یا ترس از عدم توانایی برقراری یک رابطه جنسی خوب دارند.

درمان های مؤثر اختلالات نعوظ

داروهایی که برای درمان اختلالات نعوظ تجویز می شوند یکی از پیشرفت های پزشکی در دهه اخیر بشمار می روند. مهارکننده های فسفو(PDE)، میزان نیتریک اکسید را که  کنترل کننده جریان خون به آلت تناسلی است افزایش می دهند.

این داروها عبارتند از:

- ویاگرا (سیلدنافیل)

- لویترا (واردنافیل هیدروکلراید)

- سیالیس (تادالافیل)

مصرف هرکدام از این داروها را باید پزشک مربوطه تجویز نماید تا از اثرات سوء احتمالی جلوگیری شود. به طور مثال بیماران قلبی یا فشار خونی که یک سری داروهای خاص استفاده می کنند، مصرف داروهای PDE موجب افت شدید فشار خون در آن ها می شود و این روش درمانی برای آنها مناسب نیست.

روش های درمانی مؤثر دیگری نیز برای اختلالات نعوظ وجود دارد:

- داروهای خاصی که به آلت تناسلی تزریق می شود. البته این روش درمانی با اثرات جانبی مانند مدت زمان طولانی نعوظ و یا نعوظ دائم همراه است.

- دارویی به نام آلپروستادیل که به شکل گلوله ای وجود دارد و در مجرای ادراری کار گذاشته می شود و برای چند دقیقه حالت نعوظ ایجاد می کند. این روش نیز با اثرات جانبی مانند احساس درد یا سوزش همراه است.

- وسیله ایجاد خلأ برای نعوظ. در این روش از یک پمپ که خون را به درون آلت می کشد استفاده می کنند . یک نوار لاستیکی هم دور کمر آلت تناسلی بسته می‌شود،تا از بازگشت خون جلوگیری کند.

- از طریق جراحی وسیله ای در آلت تناسلی قرار داده می شود که موجب نعوظ می شود. از اثرات جانبی این روش می توان به ایجاد عفونت اشاره کرد.

داروهای مرتبط: واردنافیل